Zając amerykański jest bliskim krewnym zająca eurazjatyckiego. Ten rodzaj zamieszkuje terytorium Kanady i Stanów Zjednoczonych, można go znaleźć niemal wszędzie: od Alaski po Nowy Meksyk.
Kto nazywa się zając amerykański
Zając amerykański to popularna nazwa zająca amerykańskiego (lepus americanus), ssaka z rodziny zajęcy żyjącego w Ameryce Północnej. Zewnętrznie przypomina zająca syberyjskiego, ale jest mniejszy. Charakterystyczne jest, że samice są zwykle większe od samców. Długość ciała wynosi średnio 30-50 cm, z czego 7 cm przypada na ogon. Mocne, długie tylne nogi pokryte gęstym futrem. Zając latem ma szarą lub czerwonobrązową barwę, a zimą zmienia skórkę na śnieżnobiałą. Linienie trwa 72 dni.
Średnia długość życia zająca amerykańskiego wynosi 7-9 lat.
American Hare prowadzi osiadły tryb życia i wolą osiedlać się w lasach iglastych i niskich równinach buszu. Występują również na terenach podmokłych i wzdłuż brzegów rzek. Ich dieta jest modyfikowana w zależności od warunków życia i pory roku. Latem żywią się głównie trawą, koniczyną, młodymi pędami i kwiatostanami roślin. Zimą trzeba zadowolić się korą i igłami, a czasem zjadać własne odchody.
Styl życia
Lepus americanus prowadzą nocny tryb życia, ale przy pochmurnej pogodzie można się na nie natknąć w ciągu dnia. Nigdy nie kopią dziur i wybierają naturalne kryjówki. W ciągu dnia zwykle śpią lub odpoczywają w łóżkach lub pod martwym drewnem.
Hodowla zajęcy odbywa się od marca do września, samica może przywieźć od trzech do czterech miotów w sezonie. Młode rodzą się z włosami i otwartymi oczami, zaczynają jeść trawę od dziesiątego dnia życia, jednak laktacja u samicy trwa przez cały pierwszy miesiąc jej życia.
Samice przywołują swoje króliki, gdy nadszedł czas karmienia, a one odpowiadają na wołanie.
Amerykańskie białe wiewiórki żyją samotnie, sporadycznie osiedlając się w grupach liczących do 25 osobników na jednym obszarze. W okresie godowym samce stają się agresywne, walcząc o samice. Populacja tych zajęcy jest niestabilna: w niektórych latach może gwałtownie wzrosnąć, ale potem spadać. Prześledzony jest cykl 10-12 lat, podczas którego liczba białych zajęcy osiąga szczyt, po czym następuje albo śmiertelność, albo liczba niebezpiecznych drapieżników wzrasta, a populacja gwałtownie spada.
W niektórych stanach, np. w Wirginii, rodzaj lepus americanus jest zagrożony przez lokalnych łowców traperów oraz kłusowników.
