Jeże mają bardzo różne funkcje życiowe w zależności od pory roku. Gdy nadchodzi zimna pora, zwierzęta przechodzą w stan hibernacji, który trwa do wiosny.
Zdolność jeży do zapadania w odrętwienie, czyli hibernacji, i pozostawania w tym stanie przez długi czas przy niskiej temperaturze ciała wiąże się z tym, że ich termoregulacja jest daleka od doskonałości.
U jeży aktywny okres życia, w zależności od warunków klimatycznych ich zamieszkania, trwa od czterech miesięcy do siedmiu miesięcy. Hibernacja rozumiana jest jako przystosowanie gatunkowe zwierząt do niesprzyjających warunków klimatycznych. Przyczyna hibernacji w zależności od warunków bytowania może być różna, u jeży najczęściej jest to brak pożywienia lub niska temperatura dla nich.
Jak hibernują jeże
W ciepłym sezonie jeże gromadzą tłuszcz podskórny. Kiedy owady - główne pożywienie jeży - znikną, jeż zapewnia sobie zapas pokarmu już podczas hibernacji. Wiąże się to też z niedoskonałą termoregulacją – nawet w wolierze, kiedy pożywienia nie brakuje, jeże wciąż wpadają w oszołomienie.
Nagromadzenie tłuszczu podczas przygotowań do hibernacji wskazuje, że zwierzę jest wystarczająco przygotowane do długiego postu, jaki czeka go podczas zimowego snu. Tłuszcz odkładający się pod skórą oraz w narządach wewnętrznych podczas hibernacji będzie stopniowo zużywany, a do czasu przebudzenia pozostaje w niewielkiej ilości, wystarczającej jedynie do „rozgrzania” budzącego się organizmu.
Gdzie jeże zimują
Przed zimowaniem jeż musi nie tylko odkładać tłuszcz, ale także zapewnić sobie dobre schronienie na całą zimę. Niedoskonałe schronienie może kosztować zwierzę życie. Jesienią jeże szukają głębokich nor, które znajdują się pod ziemią na głębokości około półtora metra. W niewoli nie należy również umieszczać sztucznej nory blisko powierzchni ziemi - przemarznie.
Jeże mogą hibernować w wykopanych przez siebie norach lub w obcych. Zwierzęta, które stale przebywają w klatkach na świeżym powietrzu, chętnie korzystają ze sztucznych dziur, specjalnie przygotowanych dla nich do hibernacji. Nory z jeżami są stopniowo pokrywane śniegiem - właściwości termoizolacyjne takiej pokrywy są całkiem odpowiednie. W norze jeże zimują samotnie. W klatkach plenerowych, przy urządzaniu dołków, należy je wykonać dla każdego zwierzęcia.
Śpiący jeż zwija się w kłębek, nogi i nos przyciska do brzucha, ogon do głowy. Zmniejsza to przenoszenie ciepła z tych obszarów ciała, które są narażone i bezbronne wobec ekspozycji na zimne powietrze. Temperatura zwierzęcia w tym okresie staje się bardzo niska - tylko o stopień wyższa od otoczenia.
