Jak wiadomo, wilki zwykle nie atakują ludzi, z wyjątkiem wilczyc, które chronią swoje potomstwo i osobniki z wścieklizną. Wilk to bardzo mądre i przebiegłe zwierzę, więc jeśli wybierasz się na kemping, musisz wiedzieć, jak odróżnić go od psa.
Instrukcje
Krok 1
Zwróć uwagę na wielkość zwierzęcia: wilki są zwykle większe niż psy. Ich waga wynosi od 34 do 55 kilogramów, chociaż spotyka się również samce do 80 kilogramów.
Krok 2
Przyjrzyj się bliżej ogonowi osobnika: nigdy nie zwija się w wilka. Wilki zawsze trzymają ogon w dół lub poziomo do ziemi. Tylko psy mogą merdać ogonami, podczas gdy ogon wilka jest prawie nieruchomy.
Krok 3
Uszy wilka są zawsze wyprostowane, a pysk wyraźnie wydłużony i spiczasty, w przeciwieństwie do psa.
Krok 4
Kształt głowy wilka jest bardzo podobny do kształtu głowy owczarka niemieckiego, ale znacznie szerszy i masywniejszy niż tej rasy.
Krok 5
Wilki spożywają pokarm bardzo powoli, ponieważ mają wąskie szczęki. Jeśli się śpieszą, dławią się. Charakterystyczne jęki i jęki pochodzą właśnie z bolesnego połykania pokarmu.
Krok 6
Rodzinę wilków można również rozpoznać po sposobie poruszania się. Długie przejścia są zwykle wykonywane w kłusie, a szerokość toru jest w przybliżeniu równa szerokości śladów. Tylne nogi są wyraźnie umieszczone w śladach odcisków przednich, a jeśli jest kilka zwierząt, to podążają śladami pierwszego chodzącego wilka.
Krok 7
Ślady wilka są bardzo podobne do śladów dużego psa. Jednak ślad wilka jest głębszy i wyraźniejszy niż pies, ponieważ masa wilka jest większa, łapy są sztywniejsze, pazury są masywne i większe, a palce mniej się rozsuwają. Środkowe odciski łap wilka są bardziej wysunięte do przodu niż odciski psich. Przednie końce środkowych palców i pazury wilka są bliżej siebie na śladach, w porównaniu do odcisków łap psa.
Krok 8
Wilki mogą gonić zdobycz przez bardzo długi czas, ale przy pościgu z dużą prędkością (do 65 kilometrów na godzinę), jeśli nie dogonią ofiary po 300 metrach, pościg ustaje.
Krok 9
W walce lub na polowaniu pies gryzie zdobycz, a wilk wydaje się ją zarżnąć, ponieważ dzięki paszczy drapieżnik ten może z łatwością przeciąć zdobycz na pół.
