Dosłownie każdy wie, jak wygląda jeż i od dzieciństwa. To małe kolczaste zwierzę często można znaleźć na kartach książek dla dzieci. Jednak w życiu spotkanie z nim nie jest rzadkością. Jeż jest zwierzęciem odważnym i zdolnym do przystosowania się. W ogóle nie boi się osoby i skutecznie się z nią dogaduje, czerpiąc dla siebie znaczne korzyści. Z kolei ludzie wcale nie są przeciwni pojawianiu się kolczastych zwierząt w ich ogrodach, sadach czy daczach. Niemniej jednak jeż, jak każde inne dzikie zwierzę, również ma wrogów. Czego i kogo boją się jeże?
Gdzie mieszkają jeże i co jedzą?
W sumie na świecie żyją 23 gatunki jeży. Jeż jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie, z wyjątkiem Ameryki Południowej, Australii, Madagaskaru i Antarktydy. Na terytorium Rosji mieszka prawie wszędzie.
Jeże osiadają pod korzeniami drzew, w opuszczonych norach gryzoni, w zaroślach ciernistych krzewów, pod sękami, w hałdach zarośli. Prowadzą samotny tryb życia, posiadają i chronią swoje indywidualne miejsca żywienia. Na terenie terenu jeże budują kilka gniazd, które są wyłożone liśćmi, suchą trawą, mchem.
W dzień jeże śpią w szałasie, zwinięte w kłębek, o zmierzchu, a nocą polują. Nienasycony. Żywią się głównie larwami owadów, chrząszczami, ślimakami, dżdżownicami, czasami atakują płazy, gady i gady, zjadają jaja ptaków gniazdujących na ziemi. W przypadku jaj jeże czasami nawet wspinają się do kurnika. Jednak rzadko się to zdarza. Jedzą zwierzęta i pokarmy roślinne - grzyby, jagody, owoce, żołędzie, korzenie. Jednak wbrew opiniom ukształtowanym pod wpływem podań ludowych, na szpilkach i igłach nie noszą owoców i grzybów.
Na okres zimowych mrozów (od końca września - początek października do kwietnia, kiedy temperatura przekracza +15 °C) jeże hibernują. W tym czasie ich tętno i aktywność oddechowa są znacznie zmniejszone. Niemniej jednak, jeśli zwierzę nie zgromadzi w lecie wystarczających zapasów tłuszczu, umrze z głodu podczas hibernacji. W szczególnie niesprzyjających latach w okresie hibernacji umiera do 40% zwierząt dorosłych i do 85% zwierząt młodych. W naturze średnia długość życia jeży wynosi od 2 do 7 lat, w niewoli - do 15.
Miłośnicy zwierząt chętnie trzymają jeże w domu, bo nie jest to trudne. W niewoli chętnie jedzą mięso, chleb, jajka, mleko, płatki owsiane, a nawet karmę dla kotów. Jednak mleko jest szkodliwe dla zdrowia zwierząt, ponieważ naturalnie nie tolerują one laktozy, a karma dla kotów zawiera za dużo tłuszczu i mało białka. A jeże bardzo lubią lody.
Wrogowie kolczastych bestii
Jeże mają doskonały mechanizm obronny. W razie niebezpieczeństwa zwierzę zwija się w kłębek i wypuszcza ostre ciernie. Niemniej jednak niektóre drapieżniki nauczyły się radzić sobie z obroną jeża. Lisy, wilki, fretki, borsuki polują na jeże. Zwierzęta dobrze pływają, ale jednocześnie nie przepadają za wodą. Mówi się, że niektóre drapieżniki wpychają zwiniętego jeża do wody, a gdy ten obraca się do pływania, chwytają go.
A duże ptaki drapieżne, takie jak sowy i puchacze, w ogóle nie boją się igieł. Polują w nocy, w tym samym czasie co jeże. Sowy i puchacze mają długie palce u nóg i pazury oraz twardą skórę na stopach. Tak więc ptaki drapieżne są bardzo niebezpieczne dla jeży.
Zwierzęta leśne również cierpią z powodu działalności człowieka. Coraz więcej dróg jest budowanych, a liczba pojazdów rośnie. Jeże wcale nie boją się samochodów, ale boją się chodzić po asfalcie. I wszystko byłoby dobrze, ale dzielne leśne zwierzęta czasem odważą się przebiec przez drogę. I nie zawsze kończy się to dobrze dla jeża.
