Trudno znaleźć na naszej planecie bardziej niesamowite zwierzę niż dziobak, inaczej zwany dziobakiem. Zamieszkuje wschodnie przedmieścia i centralne regiony Australii i Tasmanii. To zwierzę pośrednie, które powstało w procesie ewolucji, jest jednym z dwóch gatunków ssaków jajorodnych występujących na Ziemi.
To niesamowite zwierzę można śmiało nazwać pływającym ptaszkiem. Jego wygląd jest wyjątkowy. Ciało dziobaka przypomina wydrę lub bobra, a zamiast nosa ma kaczy dziób. Ciemnobrązowe futro jest gładkie, jedwabiste i lśniące. Krótkie nogi zakończone są ruchomymi membranami pływackimi i pazurami przystosowanymi do kopania dziur. Po obu stronach głowy dziobak posiada kieszonki policzkowe do przechowywania zapasów żywności. Słyszy doskonale swoimi wewnętrznymi uszami, a jego małżowiny uszne są nieobecne.
Dziobak znakomicie pływa, ale nie może oddychać pod wodą, dlatego odsłania czubek dzioba z nozdrzami ponad powierzchnię wody.
Dziobak woli osiedlać się w pobliżu cichych potoków rzecznych: kopie doły w pobliżu stromych brzegów z dwoma wyjściami: jednym pod wodą, drugim na brzegu. Czasami długość nor sięga 15 metrów. Spędza w schronie cały dzień, a poluje tylko w nocy. Żywi się owadami wodnymi, robakami i mięczakami.
Samica dziobaka wyposaża się w norkę pod gniazdo, wyściela ją liśćmi, trawą, trzciną, składa jaja i wysiaduje je zwinięte w kłębek. Niemowlęta wydają się ślepe i bezradne, karmione są mlekiem matki.
Dziobak jest bardzo łatwy do oswojenia, ale nie przetrwa w niewoli, nawet do Europy jest prawie niemożliwy do zabrania.
