Wielu, nawet jeśli nie kupowali, prawdopodobnie widzieli na rynku średniej wielkości rybę ze srebrzystymi łuskami i czerwonymi płetwami na brzuchu. To płoć – najliczniejsza bezpretensjonalna ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych. To prawda, że w niektórych regionach nazywa się to czebakiem, sorogo lub baranem.
Nie zdziw się, jeśli ktoś dezorientuje pytanie o pojawienie się tak pospolitej ryby jak płoć. W końcu w rosyjskich rzekach i jeziorach jest tak wiele tych średniej wielkości srebrzystych ryb z czerwonawymi płetwami, że w każdym oddzielnym obszarze nadano jej własną nazwę. Na południu płoć nazywa się baranem lub baranem, na północy żbikiem, a w zachodniej Syberii i na Uralu czebakiem. Stolarz, dachówka - czule nazywają ją rybacy.
W dolnym biegu Wołgi płoć nazywa się vobla, ponieważ jest jej bliskim krewnym. Jednak vobla charakteryzuje się większymi rozmiarami (do 35 cm) i żyje w słonej wodzie morskiej (Morze Kaspijskie). Nazywanie płoci „baranem” również nie jest do końca poprawne, ponieważ jest to elitarny mieszkaniec Morza Azowskiego. Płoć to ryba słodkowodna. Aby nie pomylić go z innymi podobnymi gatunkami, ważne jest zrozumienie głównych cech charakterystycznych.
Płoć wielotwarzowa
Szeroki obszar występowania zmusza ryby do pewnych zmian w zależności od siedliska, więc nie można jednoznacznie powiedzieć, jak wygląda płoć. Zależy to od jakości i temperatury wody, odżywiania, wieku. Zwykle płoć ma wąskie ciało, nie dłuższe niż 20 cm ze srebrzystymi łuskami, które mogą mieć również złoty kolor. Muszę powiedzieć, że wielkość złowionych ryb jest często taka sama, ponieważ to młode osobniki łapią się na haczyk. Dorosłe płocie są ostrożne, ale doświadczonym wędkarzom czasami udaje się złowić ryby o długości do pół metra. Takie przypadki miały miejsce w regionie Syberyjsko-Uralskim.
Duża płoć może być czasami pomylona ze wzdręgiem, ponieważ obie mają czerwonawe płetwy. Chociaż ciało wzdręgi jest znacznie szersze, wraz z wiekiem ciało płoci może się również rozszerzać, a płetwy z żółtawo-różowego zamieniają się w intensywnie czerwone. Aby odróżnić dużą płoć od wzdręgi należy zwrócić uwagę na kolor tęczówki oczu – u płoci jest żółta z pomarańczową plamką. U średniej wielkości płoci tylko płetwy brzuszne mają czerwony odcień, a na grzbiecie i ogonie są szarozielone. Kolejną istotną różnicą jest budowa pyska: wzdręga chwyta pokarm od góry, a płoć od dołu. Dlatego głowa tego ostatniego jest bardziej wydłużona, a dolna warga lekko wystająca do góry.
Cechy siedliskowe płoci
Płoć to bezpretensjonalna ryba z rodziny karpiowatych, która równie dobrze czuje się w stawie, w jeziorze, czy w rzece. Potrzebuje bardzo małego ruchu wody. Ryby złowione ze stawu będą pokryte dużą ilością śluzu na łuskach. Osoby wolą trzymać się w paczkach i nigdy nie oddalać się od burdelu. Płoć żywi się rzęsą, algami nitkowatymi, ale w okresie obfitości narybku nie zrezygnuje z nich. Dorosła ryba woli przebywać na głębokości zaledwie 20 cm od dna zbiornika. Dopiero po powodzi lub ulewnym deszczu płoć na krótki czas wynurza się na powierzchnię.
W okresie tarła liczba płoci w stadach wzrasta kilkakrotnie, a łuski samców nabierają pewnej szorstkości, która zanika pod koniec tarła. W godzinach porannych można obserwować tysiące ryb jednocześnie unoszących się nad powierzchnią wody i opadających na nią, schodząc głęboko w tony. Eksperci twierdzą, że to głównie samce wyskakują na powierzchnię, zmuszane do tego przez kilkakrotnie liczniejsze samice. Gromadzą się setki pod jednym mlekiem, który zapładnia płynące jaja.
Mimo całej swojej obfitości płoć nie ma wartości handlowej ze względu na swój mały rozmiar i kość. Jednak wielu przyciąga taniość ryb i są na niej amatorzy, którzy soliją, suszą, smażą ryby na gorącym oleju, po czym małe kości praktycznie nie są odczuwalne podczas jedzenia.
