Kot Tonkin jest hybrydą kotów birmańskich i syjamskich. Jego drugie imię to „Złoty syjamski”. Przodkowie tego kota pochodzą z Azji Południowo-Wschodniej: Europejczycy nazywali kiedyś przez Tonkina północnymi regionami Wietnamu.
Wygląd kota Tonkina
Pierwsi zainteresowali się tą rasą kanadyjscy specjaliści, którzy w połowie XX wieku wykonali dużo pracy nad hodowlą tonkinezy. Jednak standardy rasy zostały zatwierdzone dopiero w 1984 roku. Zostały najpierw zatwierdzone przez hodowców amerykańskich, a następnie brytyjskich.
Geny przodków birmańskich determinują kształt ciała tego kota, ale wdzięk odziedziczyła po Syjamach. Kot Tonkin jest stosunkowo mały i muskularny. Ma lekko wygięte plecy i rozwiniętą klatkę piersiową. Szyja tego zwierzęcia jest bardzo zgrabna, a lędźwie dość szerokie. Nogi kotów tonkińskich są smukłe, z wyraźnymi mięśniami, a tylne dłuższe w stosunku do przednich. Palce krótkie i zgrabne. Długi elastyczny ogon jest nieco zwężony pod koniec.
Tonkinezę wyróżniają gęste, gładkie i miękkie włosy o złotym odcieniu. Może być bardzo krótki lub średniej długości, ale musi być mocno przytwierdzony do skóry. Jego szczególna subtelność i zdrowy połysk nadają wyglądowi kota wyjątkowej szlachetności. Kocięta mają jasną sierść, która z wiekiem stopniowo ciemnieje. Obecnie standard rasy przewiduje 12 odmian barwnych. Ciekawą cechą rasy jest to, że kolor zwierzęcia może się zmieniać w zależności od klimatu. Im zimniej jest na zewnątrz, tym ciemniejsza staje się sierść kota Tonkina.
Czaszka Tonkinezy jest bardziej kanciasta niż u przodka syjamskiego, ale nie tak spiczasta. Broda zaznaczona, policzki okrągłe. Uszy średniej wielkości, lekko zaokrąglone, szeroko rozstawione. Oczy nie są zbyt duże, ustawione pod kątem. Ich odcień może wahać się od jasnoniebieskiego do lekko zielonkawego. Niezwykłe oczy, które zmieniają kolor w zależności od oświetlenia, są swego rodzaju „wizytówką” rasy.
Osobowość kota Tonkina
Koty Tonkin wyróżniają się spokojem i towarzyskością; są szczególnie przywiązani do dzieci. Tonkineza odziedziczyła najbardziej atrakcyjne cechy po swoich niezwykłych przodkach. Ciekawość jest dla nich charakterystyczna, a hodowcy od dawna zauważają ich bystre umysły. Te pełne wdzięku zwierzaki często towarzyszą swoim właścicielom podczas spacerów, gdyż nie lubią samotności, a smycz w ogóle im nie przeszkadza.
Kolejną zaletą tonkinezy jest ich silna odporność, a co za tym idzie długowieczność. Opieka nad tymi zwierzętami jest dość prosta, jedyną rzeczą, której koty Tonkin pilnie potrzebują, jest miłość ich właścicieli.
