Wielbłądy należą do kategorii ssaków przeżuwających. Zostały udomowione tysiące lat temu. W żywieniu wielbłądy są bezpretensjonalne i chętnie spożywają prawie każdą oferowaną im żywność.
Wielbłądy są bardzo cenione przez wiele narodów. Wynika to przede wszystkim z korzyści, jakie przynoszą te zwierzęta. Ich utrzymanie nie sprawia większych trudności, a pod względem wytrzymałości zwierzęta kilkakrotnie przewyższają konia. Istnieje ciekawa legenda o wielbłądach. W Jerozolimie znajduje się brama, która nazywa się „Okiem igły”. W starożytności pełniły rolę tzw. obyczajów. Wielbłądy służyły do transportu towarów handlowych, których ilość mogła być ograniczona. Zwierzęta pędzono przez wąskie przejścia, a jeśli z powodu ładunku nie mogły przejść przez bramy, wówczas zabroniono przewożenia dodatkowych bel przez granicę handlową.
Żywienie wielbłądów w ich naturalnym środowisku
W warunkach naturalnych wielbłąd zjada nawet takie pokarmy roślinne, których wielu przedstawicieli świata zwierząt nie odważy się spróbować. W tym przypadku chodzi o ciernie i kaktusy. Głównym wymaganiem ciała wielbłąda jest sól. Rośliny pustynne tak samo wyróżniają się wysoką zawartością tego składnika. Ponadto zwierzęta mogą spożywać bardzo słoną wodę, co jest szkodliwe dla większości mieszkańców pustyni.
Ze względu na liczne modzele na ciele wielbłądy nie odczuwają gorącego pustynnego piasku, dzięki czemu mogą leżeć na nim nawet na otwartej przestrzeni.
Wielbłąd nieustannie poszukuje soli. Zwierzę zjada słoną glinę, która tworzy się naturalnie na obszarach pozbawionych roślinności. Zdolność do jedzenia szorstkiego, a nawet kłującego pokarmu wynika ze specjalnej budowy pyska wielbłąda. Jego błony śluzowe w ogóle nie odczuwają bólu.
Korzenie niektórych roślin pustynnych mają wysoką zawartość wilgoci. To właśnie ten rodzaj pokarmu przyciąga uwagę wielbłądów w okresach szczególnej suszy. Ulubione pokarmy roślinne dla zwierząt to akacja pustynna i saksaul. W sumie na pustyni rośnie ponad 50 gatunków traw, krzewów i drzew, które nie nadają się na pokarm dla większości zwierząt, ale są chętnie zjadane przez wielbłądy.
Garb jest źródłem tłuszczu
Panuje powszechne przekonanie, że w garbie wielbłąda gromadzi się płyn, dzięki czemu zwierzę może długo przebywać bez wody. Rzeczywiście, potrzebuje garbu, aby uzupełnić witalność i energię w okresie braku jedzenia i wody, tylko tłuszcz nie gromadzi się na jego plecach.
Garb jest nie tylko źródłem tłuszczu dla wielbłąda, ale także biologiczną cechą, która jest korzystna w warunkach pustynnych. Faktem jest, że wielbłądy bardzo oszczędnie zużywają wilgoć i energię. W ogóle się nie pocą. Pomagają im w tym garby. Gdyby tłuszcz był rozprowadzony po całym ciele zwierzęcia, wówczas proces chłodzenia go pod palącymi promieniami słońca byłby niemożliwy.
Wielbłąd ma niezwykłe preferencje żywieniowe. Jeśli nie można znaleźć pokarmu roślinnego, mogą jeść kości zwłok i skóry martwych zwierząt. Wielbłądy są rzadkimi gośćmi w pobliżu pustynnych zbiorników wodnych. Zwierzęta przyjeżdżają tu raz na kilka tygodni.
Cechy karmienia wielbłądów w niewoli
Jedną z głównych cech wielbłądów jest zdolność do długiego obchodzenia się bez jedzenia i wody. Fakt ten należy wziąć pod uwagę przy trzymaniu zwierzęcia w niewoli. Post dla wielbłąda jest stanem normalnym, a przekarmienie może powodować liczne choroby, w tym śmiertelną otyłość.
Wielbłądy uwięzione na zielonych łąkach mogą umrzeć z braku pożywienia. Dokładniej - z braku słonego jedzenia. Nadmierne spożycie trawy prowadzi do odwodnienia organizmu tego zwierzęcia.
Wielbłądy domowe spożywają różnorodne pożywienie – siano, zboża i rośliny strączkowe, sucharki i mąkę. Ponadto istnieją fakty potwierdzające, że zwierzęta te szczególnie interesują się zupami i kaszą gryczaną.
