W naturze występują zwierzęta o szerokiej gamie kolorów i „nadruków”. Jednak biali mieszkańcy planety budzą szczególny podziw i podziw. U niektórych taki kolor skóry wynika z siedliska, u innych jest to wadliwe działanie genetyczne.
Biali mieszkańcy Arktyki
Arktyka to region gęsto zaludniony białymi zwierzętami. Tutaj kolor ten pomaga w przetrwaniu: jasna skóra wtapia się w otaczający śnieżny krajobraz, co ułatwia kamuflaż. Co więcej, tych białych zwierząt nie można nazwać „indywidualistami”. Prawie wszystkie z nich mają osobniki w innych kolorach, które żyją na południowych szerokościach geograficznych.
Wilk polarny urzeka pięknem i majestatem. Podgatunek ten jest szeroko rozpowszechniony na prawie całym terytorium Arktyki, wyróżnia się dobrą wytrzymałością, zdolnością przystosowania się do niskich temperatur i życia bez jedzenia przez kilka tygodni w roku. Biała skóra wilka jest niejednorodna: może mieć odcień niebieski, srebrny, brązowy.
Lis polarny ma idealnie białą skórę (drugie imię to lis polarny). Zwierzę z łatwością przetrwa ekstremalne temperatury i burze śnieżne, kopiąc w zaspach długie tunele schronienia. Biały to doskonały kamuflaż, który pomaga „zgubić się” w śniegu i nie paść ofiarą sowy polarnej, niedźwiedzia polarnego czy rosomaka.
Lisy polarne są wszystkożerne. Trudne warunki życia nauczyły drapieżnika jeść wszystko, co stanie mu na drodze. Ustalono, że lisy polarne zjadają ponad 20 roślin różnych gatunków i około 125 gatunków zwierząt.
Spektakularnie wygląda również zając polarny (biały zając). Puszysta śnieżnobiała skóra pozwala przetrwać silne mrozy i ukryć się przed głównym niebezpieczeństwem - człowiekiem. Inni wrogowie zwierzęcia - sowy, wilki, lisy polarne i inne drapieżniki - atakują głównie starsze osobniki. Z powodu wieku tylne kończyny zająca słabną i nie może uciec przed drapieżnikiem.
Foka harfa to urocze białe zwierzę. Głównym siedliskiem są wody arktyczne, głównie dryfujący lód. Foki grenlandzkie są zdolne do ekstensywnych migracji, a w okresie linienia i rozrodu wolą „leżeć na lodzie”.
Eksperymenty natury: zwierzęta albinosy
Albinizm jest zwykle nazywany brakiem barwnika melaniny. W królestwie zwierząt takie zjawisko jest bardzo rzadkie. Albinosom trudno jest przetrwać, ponieważ brakowi naturalnego koloru często towarzyszy upośledzenie słuchu i wzroku.
Albinosy mają trudności w naturze. Osoby te ostro reagują na światło słoneczne, słabo się ukrywają. Ich podstawowe instynkty są nieco przytępione, co czyni je łatwą zdobyczą.
Zwierzęta albinosy są całkowicie białe i często mają jasne oczy (niebieskie lub szare). Takie "indywidua" mogą pojawić się niemal w każdym rodzaju. Wiadomo, że są białe koale, pandy, kangury, fretki, małpy itp.
Na szczególną uwagę zasługuje jednak cała populacja lwów albinosów żyjących w Timbavati (region RPA). Zwierzęta te są uważane przez tubylców za święte i nigdy nie stają się ich ofiarą. Kilku przedstawicieli białych lwów jest trzymanych w zoo w Johannesburgu.
Naukowcy nazywają delfiny albinosy cudem natury. Taki mieszkaniec morza pojawia się bardzo rzadko – raz na milion osobników. Na świecie jest tylko jedno zdjęcie białego delfina, zrobione u wybrzeży Australii w 1994 roku.
