Rasa anatolijska, czyli turecki krótkowłosy, podobnie jak Van, to naturalna rasa, która powstała w warunkach tureckiego jeziora Van. Wtórne dzikie koty tej rasy żyją jednak nie tylko w Turcji, ale także w Iranie, Iraku, Azerbejdżanie, Armenii. Koty anatolijskie mają wielką wartość, będąc dzikim typem kota udomowionego, ponieważ im bardziej rasa jest udomowiona, tym większe prawdopodobieństwo chorób genetycznych.
Wygląd
Zgodnie ze standardem WCF (World Cat Federation), rasa anatolijska jest odmianą tureckiego vana. Ciało kotów anatolijskich waha się od średnich do dużych, budowa kości jest średnio mocna, mięśnie są wysoko rozwinięte. Klatka piersiowa i szyja mocne, nogi okrągłe i średniej długości. Ogon jest mocno owłosiony, a także średniej długości.
Głowa kotów anatolijskich ma kształt ściętego trójkąta, średniej wielkości, podbródek mocny. Uszy szerokie u nasady, duże, końcówki lekko zaokrąglone. Uszy proste, wysoko osadzone i stojące. Oczy duże, owalne, osadzone skośnie, kolor harmonizuje z kolorem szaty.
Wełna i kolor
Sierść kotów rasy anatolijskiej jest krótka, ma delikatną strukturę, ale jest lekko szorstka w dotyku, praktycznie nie ma podszerstka. Rozpoznawane są prawie wszystkie kolory, z wyjątkiem czekoladowego, cynamonowego, liliowego i płowego w dowolnych kombinacjach, a także kolorów colorpoint.
Zachowanie
Koty anatolijskie są ruchliwe, aktywne, lubią bawić się różnymi szeleszczącymi przedmiotami - papierowymi kulkami, złotymi ziarenkami i opakowaniami po cukierkach - podczas zabawy często noszą w zębach drobne przedmioty, potrafią nawet oddać właścicielowi rzucone im zabawki. Nawiasem mówiąc, Anatoli praktycznie nie miauczy, a jedynie wydaje dźwięki podobne do śpiewu ptaków. W tym celu są czasami nazywane ćwierkającymi kotami.
