„Zjadł tylko trawę, a gluta nie tknął…” – mówi słynna piosenka dla dzieci o zielonym pasikoniku, który padł ofiarą żarłocznej żaby. Koniki polne są często mylone z ich bliskimi krewnymi, szarańczą. Tymczasem konik polny nie jest tak nieszkodliwy, jak się powszechnie uważa, a także ma wiele istotnych różnic w stosunku do szarańczy.
Zarówno konik polny, jak i szarańcza należą do klasy owadów (bezkręgowce, stawonogi), rzędu ortopterów. Jednocześnie szarańcza należy do rodziny szarańczy prawdziwej, a konik polny należy do rodziny pasikoników prawdziwych.
Zewnętrzne różnice między konikiem polnym a szarańczą
Konik polny od szarańczy można odróżnić przede wszystkim po wyglądzie:
- czułki szarańczy są krótkie, a czułki konika polnego są długie;
- szarańcza ma wydłużone ciało, konik polny ma krótkie, grube ciało;
- szarańcza ma duże złożone oczy, konik polny ma małe oczy;
- u samicy szarańczy tylna część brzucha jest zaokrąglona, u samicy pasikonika na końcu brzucha znajduje się wydłużony pokładełko w kształcie szabli.
Inne różnice między konikiem polnym a szarańczą
Ponadto z natury koniki polne są drapieżnikami: polują i żywią się owadami, a szarańcza jest spokojnym wegetarianinem, który żywi się roślinami.
Koniki polne prowadzą samotny tryb życia, nie budują gniazd i schronień, żyją w gałęziach krzewów lub wśród liści drzew, rzadziej w trawie. Koniki polne polują w nocy.
Szarańcza jest aktywna w ciągu dnia. Owady te są w stanie migrować tysiące kilometrów i poruszać się, skupiając się w ogromnych stadach, liczących miliardy osobników. Żywiąc się roślinami, szarańcza jest w stanie wyrządzić ogromne szkody na polach uprawnych.
Szarańcza chroni się tylko na ziemi, wśród trawy. Jaja samicy składane są bezpośrednio do gleby.
Samice pasikonika składają jaja w łodygach roślin, pod korą drzew lub krzewów i tylko czasami w małych dziurach w ziemi.
Pomimo tego, że koniki polne są uważane za nieszkodliwe i nawet dzieci się ich nie boją, te owady, które mają potężny aparat szczękowy, mogą gryźć bardzo wrażliwie. Szarańcza, z których niektóre dorastają do 20 cm, są w rzeczywistości nieszkodliwe i nie gryzą.
Koniki polne mają bardziej rozwinięte przednie nogi, którymi chwytają i trzymają zdobycz. Tylne nogi konika polnego są słabe, z ich pomocą owad od czasu do czasu wykonuje małe skoki, ale w większości koniki polne nie skaczą, ale czołgają się. Z drugiej strony u szarańczy przednie nogi są słabe, a tylne dobrze rozwinięte.
Szarańczę można śmiało przypisać szkodnikom, gdyż owady te są zdolne do niszczenia roślinności na rozległych terytoriach, a konik polny można nazwać przyjacielem rolników, ponieważ niszcząc owady, także te szkodliwe, przynosi korzyści rolnictwu.
