Tygrysy błękitne lub maltańskie zgłaszane są najczęściej z prowincji Fujian w południowo-wschodnich Chinach. Według naocznych świadków ci przedstawiciele rodziny kotów mają niebieskawą skórę z ciemnoszarymi paskami. Przymiotnik „maltański” jest powszechnie używany w odniesieniu do kotów domowych o niebieskawym odcieniu futra. Istnienie tygrysów tego koloru nie zostało na pewno udowodnione.
Obserwacje maltańskiego tygrysa
W 1910 roku amerykański misjonarz i myśliwy Harry Caldwell twierdził, że widział niebieskiego tygrysa. Opisał kolor bestii jako niebiesko-szary, przechodzący w ciemnoniebieski u dołu ciała, z ciemnymi paskami jak u zwykłego pomarańczowego tygrysa.
Caldwell napisał: „Spojrzałem na obiekt, który wydawał mi się kucającym mężczyzną w tradycyjnych jasnoniebieskich szatach, i zwróciłem uwagę z powrotem na kozę, którą się opiekowałem. Mój towarzysz pociągnął mnie za łokieć, mówiąc: „Tygrys to zdecydowanie tygrys”. Spojrzałem ponownie, teraz jest akcentowany. Zobaczyłem ogromną głowę tygrysa, wyższą niż to, co uważałem za ludzkie ubranie. Okazało się, że to klatka piersiowa i brzuch bestii.”
Marzeniem Caldwella było zastrzelenie bestii i zdobycie jej skóry. Miejscowi potwierdzili istnienie „niebieskich diabłów”, jak nazywali te zwierzęta. Caldwell, wraz ze swoim synem Johnem i kilkoma innymi myśliwymi, bezskutecznie próbowali znaleźć niebieskiego tygrysa.
W niektórych przypadkach znajdowali niebieskawe włosy na górskich szlakach. Nie udało się jednak spotkać żywego tygrysa maltańskiego. To polowanie szczegółowo opisał towarzysz Caldwella, pracownik Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej, Roy Chapman Andrews.
Richard Perry w swojej książce „Świat tygrysa” potwierdził, że w Chinach maltańskie tygrysy rzeczywiście nazywano „niebieskimi diabłami”, ponieważ często atakowały ludzi. Ostatnio sporadyczne doniesienia o niebieskich tygrysach napływały z górzystego obszaru na granicy Korei Północnej i Południowej. Ale ponieważ Korea Północna nie przyjmuje na swoim terytorium osób z zewnątrz, nie można zweryfikować tych wiadomości.
Teoretyczna możliwość istnienia
Raporty naocznych świadków nie są solidnym dowodem na istnienie niebieskiego tygrysa. Nie ma wielu dowodów materialnych. Do tej pory nie było możliwe ani pozyskanie skóry tego zwierzęcia, ani nawet jego sfotografowanie.
Za teorią istnienia tygrysa maltańskiego przemawia fakt, że wśród innych kotów niebieskie odcienie nie są niczym niezwykłym. Takie rasy kotów domowych jak rosyjski niebieski, brytyjski krótkowłosy, brytyjski niebieski są dość rozpowszechnione. Niezawodnie wiadomo również o istnieniu rysi niebieskich.
Brytyjski zoolog Karl Shuker sugeruje, że niebieskie tygrysy posiadają dwie pary recesywnych alleli - non-aguti i gen degeneracji, które łączą się, dając niebieskawo-szary kolor. To prawda, że w tym przypadku tygrys nie miałby ciemnych pasków.
Tygrysy maltańskie należą do podgatunku tygrysów południowochińskich. Podgatunek ten jest dziś zagrożony całkowitym wyginięciem, ze względu na stosowanie od nich leków w tradycyjnej medycynie chińskiej. Możliwe więc, że tygrysy z rzadkich niebieskich alleli wyginęły.
