Burmilla to rasa kotów o wyjątkowym i ciekawym wyglądzie. Koty rasy dzielą się na krótkowłose i długowłose. Są drogie ze względu na trudność w hodowli.
Historia
Baronowa Wielkiej Brytanii miała dwa koty należące do różnych gatunków, a w 1980 roku potomstwo okazało się mieszane, ale właściciel go nie odrzucił. Postanowiła wyhodować nową rasę, która otrzymała nazwę "Burmilla" z dodania dwóch słów "birmańska" i "szynszyla". Europejskie Stowarzyszenie Kotów uznało ten gatunek w 1994 roku. Rasa jest krzyżówką liliowej szynszyli birmańskiej i perskiej.
Wzorzec rasy
Rozmiar i waga. Burmilla to mały kot ważący od 4-5 kg, czasami bywają samce do 7 kg.
Głowa. Ma wydłużony kształt klina. Głowa kota nie jest szeroka, pysk jest zaokrąglony. Policzki burmilli są pełne, mają lekko obwisły wygląd. Uszy są duże, szerokie u nasady i zwężające się na końcach. Nos szeroki, z wyraźnym zagięciem u podstawy. Oczy są szczególnie atrakcyjne w tej rasie. Są duże, zaokrąglone, w kształcie migdałów, z wyglądu jakby otoczone ciemną, prawie czarną obwódką, przez co są bardziej wyraziste, a u niektórych przedstawicieli rasy wydają się skośne. Kolor oczu jest bogaty i reprezentowany przez odcienie zieleni i żółci.
Ciało. Jest kruchy i mały, ale jednocześnie muskularny i mocny.
Łapy i nogi. Kończyny przednie są smukłe i nieco krótsze niż kończyny tylne. Łapy są małe, owalne.
Ogon. Średni i lekko zwężający się ku czubkowi.
Kolor. Odróżnia tę rasę od innych. W Burmilla włos obronny jest nieco ciemniejszy niż podszerstek. Rozpoznawane są główne kolory: czerwony, niebieski, czekoladowo-liliowy, sobolowy, cieniowany, dymny, pręgowany. Kolor podszerstka jest srebrzysty lub złoty.
Postać
Spokojny, czuły, cierpliwy, miły, uważny, wierny - to epitety, które można przyznać tej rasie kotów. Jej przedstawiciele przywiązują się do ludzi i uwielbiają siedzieć na kolanach, dogadać się z kotami i psami. Ta rasa nie toleruje samotności. Uwielbia bawić się różnymi przedmiotami, komunikować się.
Zdrowie
Rasa ta ma dość dobry stan zdrowia, jedyną chorobą tkwiącą w tych stworzeniach jest policystyczna, a mianowicie niewydolność nerek.
Opieka
Opieka jest standardowa. Sierść należy regularnie czesać, przynajmniej raz w tygodniu. Do pielęgnacji zaleca się stosowanie szczotek z naturalnym włosiem lub specjalistycznych grzebieni dla kotów. Uszy i oczy również wymagają pielęgnacji, która polega na wycieraniu miękką szmatką nasączoną wodą.
