Bobry to duże ssaki z rzędu gryzoni. Niezwykłą cechą tych zwierząt jest ich zdolność do budowania. Bobry, oprócz nor i pływających domostw, wznoszą platynę, blokując kanały strumieni i rzek.
Rodzinę bobrów reprezentuje jeden rodzaj – bobry, w którym występują tylko dwa gatunki – bóbr pospolity i bóbr kanadyjski. Oba gatunki mają podobne zwyczaje, wygląd, siedlisko. Jedyna różnica polega na tym, że bóbr zwyczajny zamieszkuje kontynent euroazjatycki, a bóbr kanadyjski zamieszkuje Amerykę Północną.
Wcześniej uważano, że bóbr kanadyjski jest tylko podgatunkiem bobra pospolitego. Jednak późniejsze badania wykazały, że mają one różnicę w liczbie chromosomów - u bobra zwyczajnego - 48, u kanadyjskiego - 40.
Bóbr jest jednym z największych gryzoni na świecie po kapibary, w Eurazji jest największy - jego długość waha się między 90 a 130 cm, bóbr kanadyjski jest nieco mniejszy. Waga zwierzęcia sięga 35 kg.
Ciało bobra jest wydłużone, pokryte gęstym ciemnobrązowym, czasem czarnym futrem. Bobry dobrze pływają, na lądzie są znacznie mniej zwinne. Taśmy między palcami i długi, płaski ogon ułatwiają poruszanie się w wodzie.
Inną ciekawą adaptacją do życia wodnego u bobra jest odizolowanie siekaczy od reszty jamy ustnej, co pozwala zwierzęciu na gryzienie pod wodą bez obawy utonięcia.
siedliska bobrów
Bobry osiedlają się na brzegach zbiorników z gęstą roślinnością wzdłuż brzegów, spędzając większość czasu w wodzie. Mieszkania bobrów są dwojakiego rodzaju: nory i budowle zwane chatami.
Bobry kopią dziury w stromych brzegach. Zwykle jest to centralna komora mieszkalna i rozległa sieć przejść kończących się kilkoma wyjściami. Warto zauważyć, że wyjście jest zawsze zorganizowane pod wodą, aby chronić mieszkanie przed drapieżnikami.
Chaty buduje się tam, gdzie nie da się wykopać dołów – na bagnistym gruncie, niskich brzegach czy płyciznach. Chata to stożkowa konstrukcja wykonana z chrustu o średnicy podstawy do dziesięciu metrów i wysokości do trzech. Ściany chaty są wzmocnione gliną.
Wewnątrz chaty znajduje się pomieszczenie nad poziomem wody oraz kilka wyjść. Powietrze dostaje się do takiego mieszkania przez mały otwór w suficie. Wejścia, podobnie jak w norze, znajdują się pod wodą.
Dlatego bobry potrzebują dość głębokiego zbiornika wodnego, aby chronić swoje domy. Jeśli głębokość strumienia lub rzeki jest niewystarczająca, zwierzęta budują tamy.
Platyna
Aby utrzymać poziom wody w bobrowym mieście, gryzonie budują tamy. Materiałem budowlanym są pnie drzew, chrust, a czasem kamienie. Struktura jest utrzymywana razem z mułem i gliną. Na jednej krawędzi platyny znajduje się odpływ.
Rekord najdłuższej tamy należy do bobra kanadyjskiego. W północnych Stanach Zjednoczonych, w stanie New Hampshire, odkryto tamę o długości ponad 1200 metrów.
Platyna ma zwykle długość 20-30 metrów. Szerokość u podstawy wynosi 4-6 metrów, u góry 1-2 metry. Wysokość konstrukcji wynosi zwykle około dwóch metrów.
Bobry bacznie obserwują wzniesioną tamę. W przypadku uszkodzenia zwierzęta naprawiają konstrukcję, ponieważ od tego zależy bezpieczeństwo całej osady.
