Zanim „oswoisz”, dobrze jest zrozumieć, dlaczego kot jest „zły”. W rzeczywistości zwierzę nie może być „złe” ani „życzliwe” - są to ludzkie koncepcje, które próbują ocenić zachowanie zwierząt.
Kot to przede wszystkim bestia. A jeśli jest „zła”, czyli zachowuje się agresywnie, nieczule, trzeba szukać przyczyn i dopiero wtedy próbować korygować jej zachowanie.
Trochę o podstawowych potrzebach fizjologicznych
Jeśli zwierzę zachowuje się niespokojnie, agresywnie, oznacza to, że niektóre z jego podstawowych potrzeb nie są zaspokajane. Potrzeby te są tak nazywane nie bez powodu: to właśnie ten zestaw warunków jest niezbędny do przetrwania jednostki. Zwierzęta potrzebują:
- jedzenie;
- bezpieczeństwo;
- zaspokojenie instynktu rozrodczego i instynktu macierzyńskiego.
Dobry właściciel z pewnością zapewni kotu warunki do zaspokojenia podstawowych potrzeb.
Należy wziąć pod uwagę temperament kota. Temperament to psychofizjologiczna właściwość jednostki, nieodłączna zarówno dla ludzi, jak i wyższych zwierząt (ssaków).
Oznaki agresywnego zachowania kota
Istnieje wiele oznak, które można łatwo rozpoznać, jeśli Twój kot jest zdenerwowany i zły:
- zwierzę przyciska uszy do głowy;
- źrenice rozszerzają się;
- kot "bawi się" ogonem: drga, aktywnie machając z boku na bok;
- zwierzę wygina grzbiet, wełna staje na końcu;
- kot syczy, wyje w łonie;
- ukąszenia zwierząt, zadrapania.
Eksperci rozróżniają kilka rodzajów agresji, a metody korekty zachowania należy dobierać w zależności od tego, czym jest ona spowodowana.
Agresja terytorialna
Koty to indywidualiści. Będą bronić swojego terytorium na wszystkie możliwe sposoby. Agresja terytorialna występuje z reguły, gdy w domu pojawia się inny kot. W tym przypadku ważne jest, aby właściciel pokazał, że w równym stopniu ceni i kocha oba zwierzęta: karmić w tym samym czasie równą ilością jedzenia, bawić się nimi w tym samym czasie, dawaj równe uczucia i uwagę. A wtedy zwierzęta nie będą miały powodu do rywalizacji.
Agresja w grze
Kot może wykazywać nadmierną „gorliwość” podczas zabawy: rzucać się na „zabawkę”, dręczyć ją, podczas gdy może podrapać lub ugryźć bawiącego się nim osobę, rujnować rzeczy, którymi się bawi. Znając tę cechę zwierzaka, nie powinieneś prowokować jego agresywnych zachowań: powinieneś bawić się nim mniej lub chwilowo przestać się bawić. Jeśli podczas gry zwierzę wykazuje oznaki agresji, musisz przestawić się na spokojniejszy sposób komunikowania się z nim (podnieś, pieścić) lub odejść w spokoju.
Agresja ze strachu
Jeśli ktoś obraził zwierzę, bardzo go przestraszył, kot może „zemścić się”, czyli zachowywać się agresywnie w stosunku do tej osoby. Dlatego nie należy karać kotów, a co dopiero ich bić. Aby żyć spokojnie z kotem, konieczne jest, aby zwierzę ufało tym, obok których mieszka, nie spodziewało się po nich kłopotów - a wtedy nie będzie miało powodu do „gniewu”.
Polowanie na agresję
Koty są drapieżnikami, więc mają silny instynkt łowiecki. Wykazując agresję myśliwską, kot nie wykazuje typowych oznak agresywnego zachowania. Przeciwnie, próbuje się ukryć, po cichu zakrada się do obiektu polowania i wybierając moment wykonuje ostrą kreskę. Jeśli zwierzę wybrało niepożądany „obiekt myśliwski”, właściciel z reguły ma czas, aby usunąć go z pola widzenia kota.
Zdarza się, że wymienione metody nie pomagają radzić sobie z agresywnymi zachowaniami. W takim przypadku lepiej skonsultować się ze specjalistą. Kot może potrzebować leków.
Tylko weterynarz może przepisać zwierzęciu środki uspokajające!
Czasami po sterylizacji zachowanie zwierzęcia staje się spokojniejsze.
