Szczupak to uwielbiana przez wielu rybaków ryba drapieżna, występująca głównie w wodach słodkich Eurazji i Ameryki Północnej. Jego długość może sięgać 1,5 m, a waga do 8 kg. Dzięki tak przyzwoitym rozmiarom szczupak jest pożądaną zdobyczą dla wielu miłośników wędkarstwa. Według doświadczonych wędkarzy najskuteczniejszym momentem na złapanie drapieżnika jest okres przed tarłem po długiej, głodnej zimie.
Kiedy szczupak idzie do tarła
Szczupak zaczyna tarło znacznie wcześniej niż inne gatunki ryb. Szczupaki zamieszkujące regiony południowe zaczynają tarło dość wcześnie – pod koniec lutego tarło drapieżników w strefie środkowej przypada na marzec. W regionach północnych szczupak pojawia się w kwietniu. Należy również zauważyć, że w zbiornikach zamkniętych tarło następuje później niż w zbiornikach otwartych. Faktem jest, że lód na jeziorach zaczyna topnieć później niż lodołamacz na rzekach, dlatego żyjące w nich szczupaki zaczynają składać tarło dopiero po całkowitym oblodzeniu zbiornika.
Wczesne tarło szczupaka wynika również z faktu, że wczesną wiosną stojąca woda jest maksymalnie nasycona tlenem, którego wysoki poziom jest najważniejszym warunkiem prawidłowego rozwoju jaj. Stopniowe podgrzewanie wody pomaga obniżyć poziom tlenu, którego niewystarczająca ilość może doprowadzić do śmierci potomstwa. Okazuje się, że im szybciej drapieżnik zakończy tarło, tym większe szanse mają jaja na przeżycie.
Jak spawnuje się szczupak
Tarło szczupaków żyjących w naturalnych zbiornikach rozpoczyna się w czwartym roku życia drapieżników. Dotyczy to samic, podczas gdy samce mogą rozpocząć tarło dopiero po osiągnięciu piątego roku życia.
Szczupak składa tarło niedaleko brzegu, z reguły w promieniu 1 m. Zaczynając rzucać jajami, ryby przemieszczają się do płytkiej wody i zaczynają aktywnie i hałaśliwie pluskać. Osobliwością rozmnażania u szczupaków jest to, że najpierw rozpoczynają tarło małe osobniki, a dopiero po nich większe samce i samice.
Przed tarłem szczupak, w przeciwieństwie do większości gatunków ryb, nie gromadzi się w dużych ławicach, ale tworzy niewielkie grupy, w tym kilka osobników. Jeśli samica jest mała, otacza ją 2-4 samce, ale jeśli samica jest duża, liczba samców wokół niej może osiągnąć 8.
Podczas tarła samce należące do tej samej grupy z reguły pływają obok lub nad samicą, oddalając się od drapieżnika tylko o kilka centymetrów. Jednocześnie płetwy samców okresowo pojawiają się nad powierzchnią wody. Okres tarła szczupaków charakteryzuje się ciągłym przemieszczaniem się ryb wzdłuż tarlisk. W tym czasie drapieżniki nie pozostają w jednym miejscu nawet przez minutę. Pod koniec procesu reprodukcji wszystkie ryby rozprzestrzeniają się w różnych kierunkach. W tej chwili możesz zobaczyć, ile samic wyskakuje z wody.
W jednym okresie lęgowym samica szczupaka może złożyć do 215 tys. jaj, które przyczepiają się do roślinności wodnej i trzcin, ale ze względu na słabą lepkość łatwo odpadają nawet przy najmniejszym wstrząsie. Dlatego w ciągu kilku dni po zakończeniu tarła wszystkie ikry szczupaków znajdują się na dnie zbiornika.
