Syberia to terytorium o wspaniałej i bogatej przyrodzie. Żyją tu bardzo rzadkie zwierzęta. Jednak rozwój zasobów przyrodniczych tego regionu miał dość silny negatywny wpływ na ich siedliska, liczba wielu gatunków spadła do wartości krytycznych.
Większość fauny Syberii składa się z bezkręgowców - pająków, owadów i innych stawonogów. Większość kręgowców to ptaki. Nieco mniej jest w tym regionie płazów, gadów, ryb i ssaków.
Zwierzęta z Czerwonej Księgi
Syberia jest domem dla 10 tysięcy gatunków owadów, z których 54 są wymienione w Czerwonej Księdze. Jednym z najbardziej znanych jest duży i jasny motyl Apollo, występujący na wzgórzach Bugotak.
Spośród 78 gatunków ssaków, w Czerwonej Księdze znajduje się 19. Wśród nich jest bóbr rzeczny, który żyje na północnych rzekach Tara, Tartas, na równinie zalewowej Ini - rzekach regionu Czerepanowskiego.
Znajduje się tu również ponad 300 gatunków różnych ptaków. Spośród nich 74 gatunki znajdują się w Czerwonej Księdze. Na przykład sowa poprzeczna znajduje się na szczycie listy najrzadszych sów - jednej z największych na świecie, ustępując jedynie pod względem wielkości po sowie. Na wybrzeżu można zobaczyć osady zgrabnych brodzących szylodziobów. Ale najrzadszym gatunkiem brodzących jest kulik o cienkich dziobach. Jednym z najpiękniejszych ptaków na Syberii jest żyjąca w tundrze gęś rdzawopierśna. Krótko mówiąc, jest tu wiele rzadkich ptaków.
Rzeki i jeziora Syberii pełne są ryb - tutaj można zobaczyć ich ponad 30 gatunków. Czerwona Księga zawiera: lipień syberyjski, tajmień, nelma, muksun, jesiotr syberyjski, sterlet.
Niebezpieczeństwo dla rzadkich zwierząt
Najważniejszym zagrożeniem dla zwierząt Syberii są dziś nielegalne połowy, prowadzone przez kłusowników w celach zarobkowych. Na przykład zbierają jelenie piżmowe za pomocą zakazanych przyczep w bardzo dużych ilościach w celu sprzedaży piżma. Jednocześnie nikt nie zwraca uwagi na to, że polowanie na to zwierzę jest całkowicie zabronione.
Nielegalnie, bez licencji, za pomocą zakazanych środków, marale i niedźwiedzie są również pozyskiwane w celu odsprzedaży. Łowi się tu także borsuki, świstaki, zwierzęta futerkowe, koziorożce. Nawiasem mówiąc, często kłusownicy nawet nie zabierają ze sobą tusz zabitych zwierząt. Po prostu zabierają ze sobą to, co ich interesuje: niedźwiedzie mają łapy, żółć, tłuszcz i skórę, marale mają kości i poroże, świstaki i borsuki mają tłuszcz. Zwracają też uwagę na tak ekskluzywne trofea jak rogi argali czy skóra lamparta. Jednak najbardziej „strasznymi” ludźmi są ci, którzy zabijają te zwierzęta z zamiłowania do polowań.
