Dirofelirioza jest chorobą pasożytniczą psów. Pasożyty mogą żyć w tętnicy płucnej, w prawym mięśniu sercowym lub pod skórą. Chorobę przenoszą komary. Dlatego w okresie wiosenno-letnim konieczne jest zapobieganie tej chorobie.
Dorosłe pasożyty osiągają do 40 mm długości i 1,3 mm grubości. Larwy mogą krążyć we krwi przez kilka lat. Choroba jest bardzo niebezpieczna, a czasami śmiertelna dla zwierzęcia. Dirofilarioza ma charakter płucno-sercowy lub podskórny. Rzadziej pasożyty pojawiają się w chmurze oka lub w mózgu.
Diagnoza i objawy dirofilariozy
Choroba jest określana przez badanie krwi. Do prawidłowej diagnozy i określenia ciężkości choroby konieczne jest wykonanie prześwietlenia klatki piersiowej i echokardiografii (ECHO).
Objawy zależą od tego, jak dawno pies został zarażony. W upale możesz zauważyć swędzenie, zaczerwienienie skóry. Zimą objawy te są wygładzone. W przypadku dirofilariozy sercowej zwierzę gwałtownie traci na wadze, szybko się męczy, dużo śpi. Występuje duszność, suchy kaszel, świszczący oddech w płucach. Podczas kaszlu możliwe jest krwawienie.
Mogą wystąpić obrzęki wielkości jaja w okolicy gruczołów sutkowych, czaszki lub kończyn. Nacięcie wytwarza ropę lub płyn. Można również znaleźć kilka pasożytów.
Jeśli pies ma podskórną dirofilariozę, choroba może przebiegać prawie bezobjawowo. Czasami możesz zauważyć zmiany na skórze głowy lub wokół oczu.
Leczenie
Leczenie polega na wydaleniu dorosłych osobników, pozbyciu się larw z krwiobiegu, zapobieganiu nowym infekcjom oraz wspieraniu osłabionego organizmu. Wydalanie dorosłych robaków następuje chirurgicznie i chemicznie. Najczęściej stosowanymi lekami są ditiazanina, mebendazol, lewamizol. Jednak żaden z nich nie daje gwarancji przed wystąpieniem remisji choroby.
Przy metodzie chirurgicznej pies potrzebuje znieczulenia ogólnego i penetracji do jamy serca.
Choremu psu jest to bardzo trudne. Operacja jest kosztowna.
Dzięki metodzie chemicznej martwe pasożyty mogą zatkać naczynia, co jest bardzo niebezpieczne. A sam lek jest bardzo toksyczny. Jednocześnie rzadki i drogi.
Wydalenie larw z krwi jest możliwe tylko za pomocą chemioterapii.
Aby utrzymać ryzyko choroby na jak najniższym poziomie, konieczne jest zapobieganie. W miastach, w których komary żyją w piwnicach przez cały rok, profilaktykę należy przeprowadzać co miesiąc. W takim przypadku konieczne jest ścisłe przestrzeganie dawkowania. Latem komarów i miesiąc po nim, oprócz leków, pies musi nosić specjalną obrożę.
Leczenie psa może przepisać tylko lekarz, który postawił diagnozę. Samoleczenie jest bardzo niebezpieczne!
