Ojczyzną Alabai jest Azja Środkowa. Ta rasa psów znana jest od czasów starożytnych w Afganistanie, Turkmenistanie, Kirgistanie. Te psy są strażnikami, strzegą mienia ludzkiego, swojego terytorium, a także służą do ochrony stad owiec.
Instrukcje
Krok 1
W rzeczywistości nie ma takiej rasy jak Alabai, jest to tytuł, który kiedyś otrzymał owczarek środkowoazjatycki w Turkmenistanie w walkach psów. To właśnie te psy zaczęły później krzyżować się z innymi rasami, z mastifami, Rottweilerami, ponieważ ludzie chcieli zrobić psa bojowego. Potem zaczął pojawiać się Alabai, o którym teraz dużo piszą i rozmawiają.
Prawdziwe samce owczarka środkowoazjatyckiego osiągają w kłębie 70-75 centymetrów, suki 60-65. Ważą średnio 80 kilogramów. Ale te psy są zwarte, chude, mają dobrą wytrzymałość i bezpretensjonalność. W Azji Środkowej pasterze w ogóle ich nie karmią i zjadają drapieżnika, którego dostają psy.
Krok 2
W dzisiejszych czasach modne są białe Alabai, przynajmniej wiele osób kupuje właśnie takie szczenięta, ale to nie jest ich prawdziwy kolor. Prawie wszystkie białe Alabai są sztucznie hodowane. Kolor, który jest nieodłączny od owczarka środkowoazjatyckiego, to czarny, szary, brązowy, płowy. A także rudy, łaciaty, pręgowany lub cętkowany. Możliwe są kombinacje bieli i brązu, bieli i czerni oraz innych kolorów.
Głowa szczeniaka jest masywna, szeroka i ma płaskie czoło. Przejście do pyska od czoła nie jest bardzo wyraźne. Nos jest duży, zwykle czarny lub brązowy. Oczy są zwykle ciemne, okrągłe, daleko od siebie. Uszy są małe, nisko osadzone i mają kształt trójkąta. Zwykle są zatrzymywane.
Ciało psa jest mocne, szyja krótka, klatka piersiowa szeroka i głęboka. Grzbiet prosty, szeroki i mocny. Brzuch zwierzęcia jest lekko podciągnięty, zad szeroki i muskularny. Łapy są mocne, kości bardzo mocne, owalne i zwarte. Ogon psa jest zwykle zadokowany, zwierzęta trzymają go nisko. Sierść jest szorstka, prosta i szorstka. Jest gruby podszerstek.
Krok 3
Wybierając psa, należy przede wszystkim spojrzeć nie na samego szczeniaka, ale na jego rodziców, na ile są adekwatni. Należy zwrócić uwagę na ich walory użytkowe. Czy naprawdę pracowały, czy siedziały w klatce na świeżym powietrzu i są tylko psami wystawowymi.
Prawdziwi Alabai są odważni i zdeterminowani. Spokojnie odnoszą się do ludzi, nie atakują osoby. Jeśli na terenie strzeżonym przez Alabai pojawi się nieznajomy, zwierzę nie rzuci i nie ugryzie osoby, po prostu zapędzi go w kąt i poczeka, aż przyjdzie właściciel. Jeśli złodziej ucieknie, Alabai nie będą go ścigać.
Krok 4
Duże psy, które dziś sprzedaje wielu hodowców, umierają wcześnie i są podatne na problemy ze stawami. Sam pies jest potężny, ale jego łapy nie są w stanie utrzymać ciężaru własnego ciała. Wielu trzyma ją na witaminach, więc nie jest to całkowicie naturalny pies.
Od bardzo dawna wielu hodowców na Ukrainie iw Rosji psuje tę rasę. Na przykład w Czelabińsku suka z Alabay została pokryta południowoafrykańskim boerboelem. Możesz sobie wyobrazić, jakie okazały się szczenięta. Alabai, które zostały wyhodowane przez ludzi, mają ciągłe problemy z nogami, mają dysplazję i inne wady.
