Kot birmański, czyli święta Birma, to rasa półdługowłosych kotów kolorowych, która według legendy pochodzi z Birmy. Nie myl Birmańczyków z Birmańczykami krótkowłosymi. Świętą Birmę można rozpoznać po niezwykłym kolorze, zwanym Birmą od nazwy rasy. Dzięki barwnemu kolorowi sierści święta Birma charakteryzuje się obecnością białych „rękawiczek” i „kapcików” na łapach.
Wygląd
Święta Birma jest średniej wielkości, ma małą głowę, nogi z charakterystycznymi „rękawiczkami” i „kapciami”. Waga samic tej rasy waha się średnio od 3, 5 do 4 kg, a samce do 8 kg. U innych ras „rękawiczki” na łapach mogą być nierówne, ale nie dotyczy to kota birmańskiego. Im bardziej jednolity kolor, tym lepiej.
Wełna i kolor
U długowłosych kotów birmańskich występuje tylko jeden rodzaj koloru – tzw. kolor punktowy. Istnieje jednak duża różnorodność kolorów. Są niebieskie, fioletowe, czerwone, kremowe, czekoladowe i wiele innych. Nawiasem mówiąc, kocięta świętej Birmy rodzą się całkowicie białe, a później zaczynają ciemnieć.
Postać
Przedstawiciele rasy birmańskiej są towarzyscy, kochający. Są też posłuszni, łagodni, spokojni, inteligentni. Te koty również wyraźnie nie są pozbawione rozumu. Kobiety birmańskie dają swoim właścicielom miłość i przywiązanie i potrzebują wzajemnego uczucia. Koty te witają gości bez strachu, a nawet z ciekawością, krążąc i przyglądając się przybyszom. Święta Birma jest mało ruchliwa, woli siedzieć gdzieś na kanapie lub na kolanach właściciela. Jeśli jednak kotka jest w nastroju, może się bawić np. biegać za szeleszczącym opakowaniem cukierków na sznurku. Koty tej rasy rzadko oddają głos, a ich miauczenie przypomina raczej gruchanie gołębi.
