Prawdopodobnie każdy w swoim życiu widział przynajmniej raz pająka domowego. Zwykli mieszkańcy niewiele wiedzą o tych owadach - mają osiem nóg, tkają pajęczyny i żywią się muchami. Ale czy tak jest? W mieszkaniach często można spotkać pająki, nawet zimą, ale populacja much ma tendencję do sezonowości. Więc co je pająk domowy?
Co musisz wiedzieć o tych pająkach?
Łacińska nazwa gatunku tego pająka to Tegenaria domestica. Pomimo tego, że nazywany jest „brownie”, można go zobaczyć nie tylko w ciemnych zakamarkach mieszkań, ale także w szafach i szopach na całym świecie. Ten pająk praktycznie się nie boi, ponieważ jest dość powszechnym zjawiskiem w naszych domach, a poza tym jego trucizna nie jest niebezpieczna dla ludzi, chociaż gryzie i bardzo boli.
Cechy domu i polowanie na pająka domowego
Dobrze będzie wiedzieć, gdzie zwykle mieszka ten pająk. Jego domem jest specjalna pajęczyna, która prowadzi z sieci do schronu.
Oczywiście te pająki tkają sieć, ale różni się ona nieco od tej, którą tkają ich uliczni krewniacy. Jego sieć jest grubsza i luźniejsza, a „pająki uliczne” tkają cienką, lepką sieć z lepkimi guzkami. W ten sposób jego przyszłe jedzenie dosłownie tonie w luźnej sieci i oczywiście próbuje wydostać się z niewoli. Próby wydostania się z sieci zauważa pająk. Jego sieć jest prawie płaska, ale jej środek gwałtownie opada pod niewielkim kątem, tworząc bardzo żywą pajęczynę, w której pająk czeka na sygnały od ofiary. Gdy tylko ofiara zaczyna próbować wydostać się z sieci, szybko wybiega ze swojego schronienia i rzuca się na nią, zagłębiając szczęki w kształcie haka. Wewnątrz nich znajduje się trucizna, która zaraża ofiarę na śmierć. Pająk nie może jednak zjeść martwej ofiary - ma mały pysk, brak jest również żucia szczęk (służących do mielenia jedzenia). Dlatego pająk musi wysysać składniki odżywcze z ofiary, ponieważ organizm pod wpływem trucizny zaczyna się trawić.
Tym samym niszczy takie szkodliwe owady jak muchy, muszki owocowe, larwy wszy czy ćmy. Ogólnie rzecz biorąc, wnosi realny wkład w walkę ludzi ze szkodliwymi owadami.
Jednak nie zawsze pająkowi udaje się zjeść swoją zdobycz. Na przykład, jeśli mrówka wpadnie do swojej sieci, najprawdopodobniej przeżyje - w końcu pająk domowy nie może owijać swojej ofiary, a trucizna ma dość słaby wpływ na duże mrówki.
Inną cechą pokarmu pająków domowych jest brak konieczności wyplatania dużej sieci – niektóre osobniki, zwłaszcza samce, mogą sobie poradzić z kilkoma nitkami sygnałowymi, ale potrzebują większego obszaru „roboczego”, na którym zamocują swoją sieć.
